15-12-2011

Vandaag ben ik reeds een week thuis. Ik blik nog even terug naar mijn laatste week in Aubenas. Vrijdag heb ik voor de laatste keer mijn bus gemist. Ik was te laat in literatuur, maar ik bleef welkom.  In Grieks hielden we een feestje. Ik had Pringles mee. Fransen zitten blijkbaar met hetzelfde probleem als ik: eenmaal je begint met Pringles te eten, kun je onmogelijk ophouden. Ook in Latijn was er een feestje. Voedsel was er in overvloed. Dora en ik kregen elk een Frans boek over mythologie van de juf cadeau. (Ik kreeg Les Métamorphoses van Ovide.) Vorige week was ook de bac van sport. Vooraf hadden we nog met ons groepje afgesproken dat als er iets misging, we gewoon zouden doen alsof dat bij het dansje hoorde. Uiteindelijk ging er niks mis. (Behalve mijn make-up dan, ik moest mijzelf schminken…) Vrijdag had ik mijn laatste les theater. Er moesten telkens twee mensen naar voren gaan, de één moest een verhaal vertellen in een vreemde taal en dan moest de ander tolk spelen en het verhaal navertellen (de tolk moest dus ter plaatse een verhaal gaan uitvinden). Improvisatie. Normaal gezien hou ik mij eerder op de achtergrond, maar toen ben ik toch naar voren gestapt en heb ik geprobeerd een verhaal te vertellen in een vreemde taal, in mijn geval, in het Vlaams dus. Daarna werden de rollen omgedraaid. Mijn partner begon een verhaal te vertellen in het koeterwaals en ik mocht vertalen. “Bonjour à tous!” “Je vais vous raconter l’histoire de mon grand-père” “Il était gros” “mais il avait un petit coeur.” “et il il… il… » Tot zover mijn verhaal, mijn inspiratie en Frans waren opgebruikt. Op school voorzien ze elk jaar met Kerst een groot feestmaal, met ijstaart, chocolade,..  Dora en ik hebben dit moeten missen door onze terugkeer. Ik heb ook naar de Franse missverkiezingen gekeken. Zo leerde ik de namen van verschillende streken kennen. (Er zaten ook veel donkerkleurige meisjes tussen, dat verwonderde mij. Blijkbaar bezit Frankrijk nog overzeese departementen zoals la Réunion, Martinique,...)  De winnares is Miss Alsace geworden. Ze is roodharig en mooi! (La belle rousse a gagné!) Op mijn laatste dag in Frankrijk was er ook een feestje in filosofie. Iedereen had taarten gebakken. Ik zelf ook. (Een ramp.. Ik kende de keuken thuis helemaal niet en ik kreeg de oven maar niet aan. Er was niemand thuis behalve de broer en die lachte liever met mijn onhandigheden in plaats van mij te helpen. Bovendien had ik zijn bio-eieren –ik lach altijd met het feit dat ze hier bio-producten eten- gebruikt voor mijn taart en dat vergaf hij me niet. Van hem zou ik dus niet veel hulp krijgen. Hij zei trouwens dat ik daar toen al drie maanden leefde en ik best wel eens alles mocht weten liggen. (Ik vond maar geen bloem.) Al kon hij zelf ook wel de oven niet aansteken! Hij kon wel zijn eigen pizza in de microgolf steken. Uiteindelijk, nadat ik eerst zijn pizza heb moeten verstoppen, hielp hij me dan toch.) Ik kreeg van mijn leerkracht filosofie een filosofisch boek: La planète des sages. Mijn klas heeft er vooraan ingeschreven. Ze noemen me trouwens ‘Chachou’.  Ik vroeg of ze iedere Charlotte daar misschien zo noemden, maar blijkbaar ben ik de enige. ’s Namiddags ben ik dan nog gaan eten met enkele vrienden. (Woensdagmiddag eet men hier ook op school.) Het was bloedworst. We ontdekten dat een meisje, die aan onze tafel zat, haar haar precies hetzelfde kleur had als de bloedworst. We hadden het ook over de verschillen tussen Fransen en Belgen. (Dat de eerstgenoemden magerder zijn.) Daarna ben ik naar de Garden Center geweest waar ik een orchidee heb gekocht voor mijn gezin. Voor Clothilde kocht ik een stretch. (Dit woord kennen ze hier natuurlijk niet, une grande boucle d’oreille qui fait un trou dans ton oreille? Un écarteur.) Ik heb ook nog leren paardrijden. Mijn gastgezin heeft twee paarden, waarvan er één ontsnapte. Ik stond in een smal paadje met langs de ene kant een muur en langs de andere kant struiken en plots kwam dat paard daar aanlopen. Ik maakte me uit de voeten. Later heb ik toch nog durven te paard stijgen. Paardrijden is zo ingewikkeld!

Dit is de laatste keer dat ik schrijf. ’s Ochtends zal ik niet meer lopen om de bus te moeten halen. (Gênant, want iedereen die op de bus zit, ziet je wel degelijk lopen.) Geen leerkracht filosofie meer die mij telkens sympathiek vindt als ik iets doe. Geen zessenzestig trappen meer oplopen naar de theaterzaal. (Daarvan ben ik werkelijk buiten adem.) Ook geen vierenveertig trappen meer naar filosofie. (Ook buiten adem.) Ik zal het missen.

Mijn klas

29-11-2011

Het ligt niet alleen aan mij, maar met de bus klikt het gewoon niet. Ik apprecieer hem best wel, als ik kan zitten én als mijn zitplaats niet nat is (want dan moet je rondlopen met een vochtige plek op je achterste..), maar nu heb ik er even genoeg van.

Woensdag had ik mij overslapen. Ik ging op mijn dooie gemak gaan eten, al vond ik het toch wel wat vreemd dat Clothilde er niet was. (Daarentegen had ik niet door dat het die ochtend al licht was, terwijl het anders nog altijd donker is.) Uiteindelijk keek ik op mijn horloge. Twee uur overslapen. Ik bleef wel kalm. Toen ik zag dat ik de laatste drie bussen had gemist en dat er geen meer waren, zat ik toch wel even in de miserie. De enige oplossing: vragen of er iemand mij kon voeren naar school. (Ik had al een toets Latijn gemist, misschien kwam ik nog op tijd voor filosofie.) De mama ging mij brengen. Ondertussen belden ze van school. De mama vroeg me wat ze moest zeggen. Kweetnie? “Je ne sais pas si vous savez, mais Charlotte ne s’est pas presentée ce matin.” “ En fait, elle est à côté de moi. » Ze zei dat er een klein probleempje was die ochtend, maar dat ik meteen naar school kwam. Op school ging ik eerst naar Vie Scolaire met een afwezigheidsbriefje. Reden: panne de réveil, maar “Panne de réveil n’est pas un motif.” “Pardon?” “Panne de réveil n’est pas un motif.” Toen had ik het begrepen en ik ging door.

De dag erna miste ik nog eens mijn bus. Dit maal lag het noch aan mijn gsm, noch aan mij, maar aan de bus zelf. Ik stond twéé minuten op voorhand aan de bushalte. Een oude vrouw zei dat hij al gepasseerd was. Neeeee! Ik wou echt niet nog eens vragen aan de mama om mij naar school te brengen. Ik schaamde mij zelfs. Hoe kan ik nu in twee dagen twee keer mijn bus missen? En ik kon maar beter op tijd in de les komen… Uiteindelijk ben ik met een andere busmaatschappij in Aubenas geraakt. (Als je hier te laat komt in de les, is er kans dat je die niet meer mag volgen.)

Donderdag heb ik mijn presentatie over de Belgische politiek en de crisis mogen geven. Ik had vooraf gevraagd aan iemand die altijd vragen stelt, er alsjeblieft geen te stellen. We sloten uiteindelijk een deal dat hij geen al te moeilijke vragen ging stellen.

Het is goed gelukt, taalfouten inbegrepen. Ik was wel zenuwachtig! Het was al weken geleden dat ik die PowerPoint gemaakt had en ik was niet zo fris die dag. Gelukkig had ik nogal veel tekst en zelfs voluit geschreven zinnen in mijn PowerPoint gezet (ook al is dit tegen mijn principes in).

De vragen achteraf vielen goed mee. Er was wel één iemand die vond dat hij ook een Waal moest horen vertellen over onze politiek om te kunnen oordelen. Dat begreep ik niet echt, ik had alleen maar feiten verteld. (Ik denk dat hij viel over de rijkere Vlaming.)

Ze hadden de term ‘Vlinderakkoord’ meteen door bij het zien van een foto van Elio Di Rupo. Ze vroegen of hij nu wel of niet eerste minister ging worden. Hij had net de dag ervoor zijn ontslag aangevraagd bij de koning. Ik zei dat ik het niet meer wist.

Enkele dagen later kreeg ik dan te horen dat er een begroting was gevonden en dat we een regering zullen hebben. Ik ging met dit grote nieuws naar de vader. Ik zei, we gaan een regering hebben! Hij geloofde het niet.

Leuk nieuws! De leerkracht van Latijn heeft voorgesteld om volgende week woensdag een feestje (une teuf) te geven omwille van ons vertrek. Nu vind ik haar nog sympathieker dan anders. Iedereen zal taart meebrengen. Een uurtje ‘goûter’!

Eigenlijk hadden we een huiswerk tegen die dag. De andere leerlingen zeiden dat het echt triestig was, een groot DM voor onze laatste les. De leerkracht heeft het een week verzet. We mogen nu niet meer wenen, zei ze.

Ik ben verslaafd aan nieuwe woorden leren. In mijn agenda staan niet langer mijn huiswerken genoteerd, maar woorden neergekrabbeld die ik niet ken. (Ik en mijn opzoekingswaanzin.)

Morgen ga ik oefenen voor de bac. Ik ga ons dansje filmen!

Vorige week na de turnles zaten we Franse liedjes te zingen. Ik zong heel mijn repertoire Franse liedjes die we ooit geleerd hebben in onze Franse lessen. Van ‘je suis un homme de Cro-Magnon’ tot  ‘viser la lune, ça me fait pas peur !’ Net bedacht dat ik de befaamde France Gall ben vergeten te zingen. Tju, geen ‘poupée de cire, poupée de son’. We zongen ook Sensualité van Axelle Red. J’aime  j’aime tes yeux, j’aime ton odeur … ♪ En uiteraard le lac du Connemara, al ken ik daarvan wel niet heel de songtekst par coeur.

19-11-2011

Bonjour!

Vu que je me suis habituée à ma vie ici, je ne sais plus quoi dire. J'essaye d’écrire ce que j’ai vécu.

Ce que je n’oublie pas : je peux passer le bac en sport ! Je peux créer une chorégraphie avec quatre filles de ma classe. Il faut le présenter le premier décembre. On a encore un cours pour nous entraîner… Le thème est la solitude et chacune a son solo. En fait, sport est le cours que j’aime le plus!

On a eu un DS (devoir surveillé) en philo. Je l’ai fait aussi. Enfin, essayé. La prof était étonné que je veuille le faire. Et moi, je me suis attendue à un contrôle comme en Belgique. Des questions et puis écrire des réponses (sans construire des phrases de préférence). On avait trois petites textes. Je demandais à Clothilde s’il n’y avait pas de questions. Il n’y en avait pas. Il fallait écrire un texte avec une introduction, développement et conclusion. Pourquoi je faisais ce DS? J’ai écrit une introduction, après avoir lu au minimum dix fois le texte de Nietzsche et je l’ai rendu.

Tout le monde veut toujours savoir ‘bonjour’ en néerlandais (ou on belge, mais ça n’existe pas vraiment). Ils me demandent de l’écrire. Problème, comment je l’écris ? Et puis expliquer qu’on le prononce pas comme on l’écrit.

Mon voisin de classe avait dessiné avec un feutre sur la table. Il voulait l’effacer, mais ça ne marchait pas. J’avais du déodorant dans mon sac par hasard. Il ne connaissait pas ce truc.

Il y a eu un match du foot à la télé entre la France et la Belgique. On m'a proposé de le regarder. Non, non, non, était ma réponse. (Trois mois pas de foot à la télé, la bonheur). « Mais pourtant je suis Français, et tu es Belge… » « Non. » Finalement je zappais parfois, pour savoir l’état. (Je préférais de regarder Billy Elliot.) Zéro – zéro, heureusement.

En plus, je me rendais compte que je connais aucun footballeur. Un trou dans ma culture? Plus tard, j'ai vu une tête bouclée. Quand même un que je connaissais.

On joue au jeu du ‘Killer’ avec la classe. Tout le monde a reçu un petit papier avec une mission. Le but est d’accomplir la mission en secret et de cette façon tuer quelqu’un. Je ne comprenais pas ma mission, donc je l’ai révélé à Clothilde. Je devais jouer au morpion (OXO) avec une fille de ma classe. Si je réussissais, la fille aurait été morte. Entre-temps, je suis déjà morte …

Je n’ai pas encore dû faire ma présentation de la politique belge. Le prof n’était pas là.

La semaine dernière, j’ai fait des poids et haltères. En fait sans poids, la barre seule pèse déjà 10 kilos. Les jours après, j’avais mal partout…..

Peut-être pas très important, mais j’ai acheté des chaussures.

On écrit MDR au lieu de LOL en français, mort de rire.

Une chanson que j’entends beaucoup dans la rue :

http://www.youtube.com/watch?v=PdaAHMztNVE

Au revoir!

4-11-2011

Ik noem het geen Belgisch weer meer. Ik noem het strontweer. Het water stond in mijn schoenen.  Het regent hier niet veel, maar als het regent, dan regent het écht.  Veel leerlingen zijn vroeger naar huis vertrokken, voordat de bruggen overstroomd raken. Pas nu ik thuis ben, heb ik bedacht dat ik ook een brug heb moeten oversteken. Hij was niet overstroomd, maar de rivier die al twee maanden droog staat, is wel veranderd in een wildwaterbaan. Ik ga mij met mijn beurs een paraplu  aanschaffen.

Sinds woensdag heb ik weer school. Woensdag was eigenlijk een vrijdag, zodat we terug een normale week zouden bekomen. Zie je ook de logica niet?

Ik was donderdag piano aan het spelen in de muziekschool en er kwam een pianolerares binnen. Ik was nogal aan het brokkelen op de piano. Ze vroeg welke stukken ik moest spelen in België. Ze zei dat ik ook die moest inoefenen, niet gewoon spelen voor het plezier. Ze had misschien gelijk.

In theater moesten we ‘bonjour’ aan elkaar zeggen, telkens met een andere emotie. Een jongen vroeg aan mij hoe je dat zegt in het Nederlands. “On dit, ‘goeiedag’, mais c’est seulement la traduction, on le dit pas.” « Vous n’êtes pas gentils en Belgique, non ? » … euh

We hadden tegen vandaag huiswerk van literatuur. Ik had het niet gemaakt. De opdracht was de overheersende stilte in een boek bespreken. « Carlotta, où est ton devoir? » « Je l’ai pas fait, c’est trop difficile. Je vais pas écrire des pages de silence. » Hij vond mijn antwoord poëtisch (hm) en mijn huiswerk vergat hij.

Gisterenavond zijn we naar  het toneelstuk ‘Tartuffe’ van Molière gaan kijken. De meeste leerlingen waren ontgoocheld. Ik weet het niet. Ik begreep het niet echt en ik kon de gezichten van de acteurs niet zien. (Ik zat te ver.)

In de vakantie zijn mama en papa en Reindert langsgekomen. Zo hebben ze ook mijn gastgezin leren kennen. Ze hadden een mand vol Belgisch bier mee. Alles is al opgedronken, behalve de flesjes hommelbier. Af en toe speelde ik voor tolk. Reindert zweeg wijselijk. We hebben wat dorpjes bezocht - ook de Pont d’Arc ja-, gewandeld, schaak gespeeld… De tijd vloog voorbij.

Je hebt hier geen nachtwinkels. Ik had bijna gewed dat er wel waren. Zelfs in de grote steden vind je er geen. Je kan hier ook geen Cent Wafers kopen. Een meisje van mijn klas heeft een voorraad aangekocht in België en meegenomen naar hier.  

Toen ik tv aan het kijken was, vroeg de broer of ik al eens naar une boîte was geweest. Ik dacht dat hij het had over de afstandsbediening, aangezien dat boîte heet in het Frans, ik tv aan het kijken was én toevallig de afstandsbediening zelf in mijn handen had. Maar blijkbaar was hij bezig over een nachtclub (une boîte (de nuit)).

Wat foto's:

Bij het kasteel van Vogüé

rivier l'Ardèche

(Ik was gewonnen.)

Bij de Pont d'Arc

Pont du Diable

25-10-2011

Hallo!

Al terug een eind geleden dat ik mijn blog nog heb bijgewerkt. Ik heb een leuke week achter de rug!

Dinsdagmiddag gingen Dora en ik samen eten. We stonden in de rij aan te schuiven, terwijl we aan het babbelen waren met enkele jongens van mijn klas. Ze hadden het over Pokémon. Dat deed mij natuurlijk denken aan Bram die maar al te graag de theme song in het Frans zingt! Dus wou ik dat proberen te zingen, maar ik herinnerde me de tekst niet meer helemaal. Ik zong blijkbaar een nogal grappige versie (ik geef toe, ik had de lyrics een beetje veranderd..). Eén van de jongens van mijn klas kreeg de slappe lach. Ik kreeg dan maar de slappe lach van zijn lach.

Af en toe beginnen ze trouwens spontaan ‘Vois sur ton chemin’ in mijn klas te zingen. Altijd leuk en echt iedereen kent dat liedje!

Onlangs werd er een Chinees restaurant geopend in de buurt. Dinsdagavond zijn we er met het gezin gaan dineren. Het was mogelijk om met stokjes te eten. ‘Baguette’ wordt niet alleen gebruikt voor stokbrood, maar ook voor toverstok en eetstokje(s). Het was buffet. Je mocht zoveel nemen als je maar wou! Ik had wel het hoofdgerecht niet kunnen onderscheiden van het dessert... Alles door elkaar dan maar. Het was heerlijk!

Deze week was er discussie in filosofie. ‘Après que’ , wordt dat met subjonctief of met indicatief geschreven? De leerkracht was ervan overtuigd dat het met indicatief was, de leerlingen met subjonctief. Ze sloten een weddenschap. ALS de leerlingen gelijk hadden, dan moesten ze voor de rest van het jaar geen toetsen meer maken. (Ik maak er sowieso geen.) De leerkracht moest wel heel zeker zijn van haar stuk. Later in de Franse les hadden we het erover. Het wordt blijkbaar toch met indicatief geschreven. Weddenschap verloren. De leerkracht van Frans zei ook dat hij veel fouten  tegen het gebruik van de subjonctief had zien staan in de ingediende huiswerken, maar in dat van mij niet. (Ik zoek dergelijke zaken op, omdat ik dat nu ook niet altijd weet.) Ik was trots.
 Zegt Clothilde: “Ah, ik heb haar huiswerk verbeterd!” Weg trots. Oké, ze verbetert mijn huiswerk…

Donderdag vroeg er een leerkacht mij of ik een voorstelling wil geven over de Belgische politieke crisis. En ik heb ‘ja’ gezegd...  (Krystian? Hoe leg ik Bruxelles-Hal-Vilvorde uit in het Frans?)

Dora en ik volgen samen Latijn. We moeten tegen de zevende december een dik boek lezen (detective over Cicero) en er een werk over schrijven. We vertrekken de achtste naar huis... Normaal gezien zou ik mijn taak de dag zelf wel ‘vergeten’, maar ik heb het boek al gekocht.

Vrijdag was er opnieuw theater. Meestal kom ik niet aan het woord -gelukkig-, tenzij afgelopen les dan. We kregen elk een monoloog. Om de beurt moesten we die dan expressief  voorlezen/voordragen. Iedereen had al gedaan, behalve ik. Ik was stilletjes aan het hopen dat de juf mij vergeten was. Vergeefse hoop. Ze vroeg of ik het wou proberen. “Uuh, oui…?” Man, ik was zenuwachtig! Je hoorde het waarschijnlijk aan mijn stem. Onee, een woord dat ik niet ken. Oei, nog één… Achteraf kreeg ik een applaus.

Ik heb een nieuwe uitdrukking geleerd: ‘ça me fiche le cafard.’ Ik wist uiteraard niet wat een ‘cafard’ was. Dan vertaalt Antoine (die graag snel praat en die ik een beetje als mijn persoonlijk woordenboek beschouw) het naar het Engels. Maar ook het Engelse woord voor KAKKERLAK ken ik niet.. De uitdrukking wil eigenlijk zeggen: ‘ça me déprime.’
Er was geen zon die dag. De laatste tijd is het weer hier niet zo mooi. Belgisch weer, noemen ze dat dan. Het heeft zelfs geregend.

Ik weet ondertussen ook wat een vogelbekdier in het Frans is: un ornithorynque.
Het is trouwens vakantie. Mijn ouders zullen langskomen. Ik kijk ernaar uit!

En Carla Bruni is bevallen! Ik had gehoopt op een Franse mediahype, maar er komt niet eens een persbericht. Al geef ik het presidentspaar wel gelijk.

Er zijn ook voorverkiezingen voor het presidentschap in Frankrijk geweest. Het ambtstermijn  is hier vijf jaar. Volgend jaar wordt er dus een nieuwe president gekozen. In tegenstelling tot België is er hier geen stemplicht (opkomstplicht).

Tot gauw!  

10-10-2011

Bonjour!

Je reviens de l’école.

J’ai récupéré mon contrôle de littérature. Les résultats de la classe étaient entre 4 et 13. Probablement que le 4 était moi. Eh bien, j’ai eu un 4.. Je voulais faire un deal avec mon professeur : qu’il ne corrige pas mon contrôle et qu’il me donne un zéro. La honte pour ce que j’avais écrit… (Le test parlait de ce livre qu’on a dû lire, mais que je n’avais pas lu. Donc remplir le contrôle était un peu difficile.)  Malheureusement, il l’avait déjà corrigé. En tout cas, j’ai fait de mon mieux.

(Mon prof de litté est champion pour inventer des abréviations. Difficile! Je peux encore chercher beaucoup d’excuses pour mon contrôle échoué.)

En ECJS (Education Civile Juridique et Sociale) on a parlé du téléchargement illégal. Le prof me demandait la situation en Belgique. « Peut-être qu’on peut le demander à Charlotte. Le téléchargement illégal en Belgique, c’est illégal? » « Oui.. c’est interdit.. » (?!)

La télé! Je suis super contente! Je commence à comprendre! Je regarde surtout des films. Parfois des films qui ne sont pas très nobles, mais le plus important c’est que je les comprenne. Néanmoins je préfère avec des sous-titres. Ça facilite beaucoup, autrement je dois me concentrer constamment.
Toute la journée il y a des émissions de Simpsons. Je regarde ça, s’il n’y a pas de bon films.

Je ne sais pas si vous connaissez un ‘américain’ ? C’est du pain avec de la viande et des frites. C’est très bon! Ou des paninis, mmm..

Tout comme en Belgique, les professeurs ne sont pas bons en dessin.
Le frère de Clothilde prétendait que tous les profs masculins sont ‘gay’. Mais son propre père est prof?

Hier je suis allée à la médiathèque. Je ne pouvais pas emprunter des livres de Harry Potter de moi-même. Je dois d’abord lire les livres d’école. (Tous le matins du monde, 80 p. L’Odyssée, 453 p. L’énigme, 444p.) Bien sûr que j’ai pris un Harry Potter et que je le lirai en premier…

Il y a une grève demain, mais les professeurs ne participent pas. Seulement les gens du self et de ce fait il n’y a pas de self-service ce jour. Dommage, parce que les repas sont si délicieux.

Le lycée

Salut!

2-10-2011

Bonjour,

Nous sommes dimanche. Je n’ai eu que deux heures de philosophie cette semaine . Le mardi il y avait une grève contre la suppression des postes. Quelques professeurs ont participé. Puis on n’a pas eu de cours. Mais je n’ai rien vu de la grève car elle avait lieu à Privas.
Cet après-midi je suis partie avec Dora et M Simon en week-end à Bouvante. C’est un village perdu  à la montagne. Nous nous sommes beaucoup perdues en cours de route.



Le paysage

Là-bas  on a rencontré les autres élèves qui participent à Comenius. Tout le monde semblaient Espagnol ou Italien et il y avait une fille de Slovénie. C’était très intéressant pour échanger nos expériences. Ce qui me frappait : les Espagnol parlent fort et ils aiment rouler les ‘r’. Les Espagnols par contre, trouvent que les Français parlent bas.
Encore une chose bizarre : presque tous les Italiens dans mon groupe ont une tortue comme animal domestique. Notre moniteur demandait pourquoi. Qu’est-ce que vous faites avec des tortues? Une fille répondait : ‘Elles mangent et elles nagent tout le temps..’ Et il paraît que des tortues sont drôles.

On a fait une promenade nocturne et nous avons visité la Grotte de Choranche. Il faisait froid et du coup je suis enrhumée. On a aussi beaucoup parlé et comparé le système d’école, la nourriture,…  Par exemple, en Espagne ils ont seulement des cours jusqu’à 14h30 et puis ils mangent, en Italie c’est presque pareil.  Pendant la pause, on jouait au ‘billard hollandais’ (=sjoelbak).
Dora et moi avons beaucoup communiqué avec les Siciliens. De plus, j’ai appris un peu d’italien.

la Grotte de Choranche

Vous savez que les italiens du nord appellent les italiens du sud ‘terrone’ ? C’est parce qu’ils travaillent (pour ainsi dire) dans la terre. Les italiens du sud appellent inversement les habitants du nord comme un plat typique (j’ai oublié lequel).

Le vendredi, le premier jour après le week-end, j’avais un contrôle de littérature. Il s’agissait d’un livre qu’on a dû lire (il existe aussi un film) : ‘Tous les matins du monde’. Le contrôle était une  catastrophe. Presque toutes les questions commençaient avec  ‘En quoi… ?’ Mais je connaissais pas cet interrogatif.  Heureusement que j’avais lu la page de Wikipédia le soir avant le contrôle, autrement j’aurais ….. zéro?

Sur la télé il y avait un couple qui traite leur chien comme c’est leur enfant. Ils étaient naturellement belges.. « Ils sont belges. » « Non, ils ne sont pas belges. » « Si, je l’entends à leur accent et ils l’ont dit. » « Ok, ce sont des wallons…»
Apparemment les wallons ont un accent moche. Ici on est étonné que je n’entende pas la différence entre l’accent des Wallons et celui des Français. Et on dit que les Français se moquent toujours des Belges dans leur blagues.

Hier je suis allé à Montelimar. D’abord au magasin de musique. Clothilde voulait s’informer pour un accordéon et moi, je voulais acheter des cordes pour la guitare. On a laissé la guitare là-bas, jeudi on pourra aller la chercher. Puis on s’est promené un peu à Montelimar. Le soir j’ai fait des lasagnes.

Aujourd’hui je suis allée à un concert d’un quatuor à cordes, ‘La Voix du Baroque.’ Il y avaient aussi deux chanteuses. Cela me donnait des frissons. C’était très bien! Et le village ou le concert se trouvait, était très beau.

Le village, Nieigles